tolerancës

Tolerancë është një vlerë dhe praktikë sociale që përfshin pranim të ndryshimeve në besime, mendime, identitete ose praktika të ndryshme nga ato të një personi ose të një grupi. Ajo nënkupton të ruash respektin dhe të mos gjykosh arbitrarisht njerëzit që janë të ndryshëm nga ti, duke lejuar bashkëjetesën në shoqëri të diversifikuar.

Rrënjët etimologjike të fjalës tolerancë vijnë nga latinishtja tolerantia dhe u përhapën në gjuhët europiane para se të hynin në shqip. Në shqip, tolerancë përdoret për të përshkruar këtë vlerë dhe praktikë, shpesh në kontekst të tolerancës fetare, kulturore ose politike.

Ndër dimensionet e tolerancës përfshihen aspekte kognitive (kuptimi i ndryshimeve dhe pranim i tyre), afektive (aftësia për të qëndruar pa urrejtje) dhe etiko-ligjore (mbrojtja e të drejtave të të tjerëve dhe kundër diskriminimit).

Historikisht, zhvillimi i tolerancës është lidhur me zhvillimet e periudhave moderne, kur ide të ndryshme u thirrën të bashkëjetojnë brenda një rreth ligjor që mbështeste të drejtat dhe pluralizmin, duke reduktuar konfrontimin fetar dhe ideologjik.

Në Shqipëri dhe në rajon, toleranca nënkupton respektimin e të drejtave të pakicave dhe një klimë në të cilën besimet dhe kulturat e ndryshme mund të veprojnë sipas praktikave të tyre pa diskriminim. Edukimi për tolerancën dhe legjislacioni kundër diskriminimit mbështesin bashkëjetesën.