rozdzielczoci

Rozdzielczoci, często spotykane jako rozdzielczość, to pojęcie opisujące zdolność systemu do odróżniania dwóch blisko położonych detali sygnału, obrazu lub zjawiska. W praktyce oznacza to stopień, w jakim szczegóły mogą być identyfikowane bez zniekształceń. Termin występuje w wielu dziedzinach, takich jak optyka, fotografia cyfrowa, przetwarzanie sygnałów, mikroskopia i astronomia. Forma rozdzielczoci bywa traktowana jako wariant lub niepełna forma słowa, a właściwy termin w języku polskim to rozdzielczość.

W kontekście obrazowania rozróżnia się kilka rodzajów rozdzielczości. Rozdzielczość przestrzenna odnosi się do możliwości rozróżniania drobnych szczegółów w przestrzeni i zależy od gęstości próbkowania (liczby pikseli), jakości układu optycznego, długości fali oraz techniki rekonstrukcji obrazu. Rozdzielczość czasową opisuje zdolność do śledzenia zmian w czasie i wiąże się z częstotliwością próbkowania. Rozdzielczość spektralna dotyczy możliwości rozróżniania różnych długości fal i kanałów spektralnych.

Ograniczenia rozdzielczości wynikają z fizyki i techniki. W optyce kluczowym ograniczeniem jest dyfrakcja światła; zasadniczo najmniejszy rozróżnialny detal zależy od długości fali i numeru całkowitego apertury (NA). W praktyce wyższa rozdzielczość wiąże się z większymi wymaganiami dotyczącymi sprzętu, poboru mocy i przetwarzania danych.

Zwiększanie rozdzielczości wymaga często kompromisów między jakością a rozmiarem danych, zasięgiem dynamicznym i szumem. W fotografii i monitorowaniu stosuje się większe matryce, mniejsze piksle, lepsze soczewki oraz techniki przetwarzania, w tym dekonwolucję i metody super-rozdzielczości. Rozdzielczosc ma kluczowe znaczenie w naukach obserwacyjnych, medycynie i inżynierii measurement.