rekombinacyjnych

Rekombinacyjne (rekombinacja) odnosi się do procesów, w których materiał genetyczny jest przestawiany lub łączony w nowe sposoby, tworząc nowe kombinacje sekwencji. W biologii i biotechnologii termin ten wykorzystuje się zarówno w odniesieniu do naturalnych, jak i sztucznych mechanizmów przekształcania DNA. Rekombinacja jest kluczowym źródłem różnorodności genetycznej u organizmów rozmnażających się płciowo, a także mechanizmem naprawy uszkodzeń dwuniciowego DNA i regulatorem organizacji genów.

Istnieją różne typy rekombinacji. Homologiczna rekombinacja wykorzystuje podobne sekwencje i odgrywa rolę podczas mejozy oraz naprawy uszkodzeń DNA. Rekombinacja specyficzna dla określonych miejsc używa enzymów rekombinazowych do rozpoznawania specyficznych sekwencji i wymiany fragmentów DNA, co umożliwia wprowadzanie lub usuwanie określonych regionów. Przykładami są system Cre-loxP i Flp-FRT, często stosowane w inżynierii genetycznej.

Mechanizmy rekombinacyjne obejmują m.in. białka rekombinacyjne (takie jak RecA w bakteriach, RAD51 u eukariont), proces tworzenia i rozdzielania węzłów Holliego oraz naprawę uszkodzeń dwuniciowego DNA. Te mechanizmy pozwalają na precyzyjne łączenie fragmentów DNA, rekombinację między chromosomami oraz integrację obcych sekwencji.

Zastosowania rekombinacyjne obejmują technologię rekombinowanego DNA, inżynierię genetyczną, tworzenie organizmów transgenicznych i modele zwierzęce do badań naukowych. W praktyce umożliwiają projektowanie celowanych modyfikacji genów, terapię genową oraz badania funkcji genów w warunkach kontrolowanych. Rekombinacyjne procesy pozostają centralnym narzędziem w biotechnologii i genomice.