obiektowy

Obiektowy jest przymiotnikiem odnoszącym się do paradygmatu programowania obiektowego, w którym programy projektuje się jako zbiór współdziałających obiektów. Obiekty łączą dane (atrybuty) i operacje (metody) w kapsułkowanych jednostkach. Każdy obiekt należy do klasy, która definiuje strukturę i zachowanie, a także może tworzyć instancje. Programowanie obiektowe promuje abstrakcję, kapsułkowanie, dziedziczenie i polimorfizm. Abstrakcja wyodrębnia istotne cechy obiektu; kapsułkowanie ogranicza bezpośredni dostęp do stanu; dziedziczenie umożliwia tworzenie hierarchii i ponowne użycie kodu; polimorfizm pozwala na stosowanie jednolitych interfejsów wobec różnych obiektów.

Historia koncepcji sięga lat 60. i 70. XX wieku, kiedy w językach Simula i Smalltalk wprowadzono kluczowe idee klas, obiektów i interfejsów. Od tego czasu paradygmat zyskał popularność i implementacje w wielu językach programowania, takich jak Java, C++, Python, C#, Ruby.

Zastosowania obejmują tworzenie dużych systemów informatycznych, aplikacji biznesowych, gier i systemów integrujących dane. Zalety to modularność, łatwiejsza konserwacja i możliwość ponownego użycia kodu; wady to złożoność projektów, wyższa krzywa uczenia się i potencjalna nadmierna abstrakcyjność.

W polskim języku termin „obiektowy” jest powszechnie używany w kontekście programowania obiektowego (obiektowe programowanie) oraz projektowania obiektowego. W praktyce projekty mieszają różne style, a wybór podejścia zależy od wymagań aplikacji.