nadtlenków

Nadtlenki to związki chemiczne charakteryzujące się obecnością wiązania nadtlenkowego O-O w cząsteczce. W zależności od struktury dzielą się na nadtlenki organiczne (ROOR′) i nadtlenki nieorganiczne (np. H2O2, Na2O2, BaO2). Słabe wiązanie O–O czyni je skłonnymi do rozkładu, często z wydzielaniem tlenu i ciepła oraz inicjowaniem reakcji rodnikowych.

Do nadtlenków organicznych należą m.in. benzoyl peroxide (peroksyd benzoilu, RO-O-OR′) i dicumyl peroxide, di-tert-butyl peroxide oraz inne związki wykorzystywane jako inicjatory polimeryzacji. Nadtlenki nieorganiczne obejmują wodór nadtlenkowy (H2O2) oraz sole takie jak nadtlenek sodu Na2O2 i nadtlenek baru BaO2. W zależności od chemicznej natury mogą mieć różne właściwości chemiczne i zastosowania.

Zastosowania nadtlenków obejmują m.in. inicjowanie polimeryzacji (niektóre nadtlenki organiczne), procesy wybielania i oksydacyjne w przemyśle chemicznym (np. H2O2 w papiernictwie, tekstyliach i kosmetyce), a także działanie jako utleniacze w reakcjach chemicznych. W przemyśle lotniczym i rocketry H2O2 bywa używany jako utleniacz w napędach rakietowych lub komponent paliwowy w formie stałej lub w roztworach.

Bezpieczeństwo jest kluczowe przy nadtlenkach. Mają skłonność do samozapłonu lub wybuchów, zwłaszcza w skoncentrowanej formie, pod wpływem ciepła, tarcia lub kontaktu z materiałami organicznymi i metalami. Dlatego przechowywane są w warunkach chłodnych, ciemnych i oddzielonych od substancji łatwopalnych oraz redukcyjnych, w szczelnych pojemnikach, zgodnie z przepisami BHP i normami bezpieczeństwa chemicznego.