kennsluaðferðum

Kennsluaðferðir eru þær aðferðir og leiðir sem kennarar nota til að skipuleggja, kynna og meta nám nemenda. Þær ákvarða hvernig efni er kennt, hvaða starfsemi er framkvæmd og hvernig endurgjöf er veitt. Markmiðið er að miða kennsluna að námsmarkmiðum, hvetja til virkni og stuðla að mælanlegri framför.

Grunnskipting kennsluaðferða felur í sér kennarahluta eða nemendamiðaða nálgun. Í kennaramiðaðri nálgun er miðpunkturinn oft kennari sem leiðbeinandi; efnið er kynnt með skýrum leiðslum og dæmum. Í nemendamiðaðri nálgun er áhersla á þátttöku nemenda, samvinnu, rannsóknir og sjálfstæða ákvarðanatöku.

Dæmi um algengar kennsluaðferðir eru beint nám með fyrirlestrum og dæmum, samvinnu- og hópverkefni, rannsóknar- og spurningaleiðir (inquiry-based learning), vandamál- og verkefnalagnir (problem-based learning), upplifunarnám (experiential learning), snúið eða flippt nám (flipped classroom) og blandað nám (blended learning). Aðlögun fyrir mismunandi færni og stigi (differentiated instruction) er oft notuð til að mæta ólíkum þörfum nemenda.

Kostir kennsluaðferða eru aukin þátttaka, dýpri skilningur og meiri sveigjanleiki í námi. Ókostir felast í meiri þörf fyrir undirbúningi kennara, tækni og stuðningi, auk vandræða við samræmda matskerfi og tíma til undirbúnings.

Rannsóknir benda til að árangur Kennsluaðferða ræði oft af samstillingu aðferða við nemendahóp og aðstæðu, ásamt stöðugu stuðningi við kennara og mats og endurgjöf. Sameining mismunandi aðferða og aðlögun að stigi og menntunarvarnar eykur líkurnar á árangri.