kaynakçada

Kaynakçada, bir bilimsel çalışmanın sonunda yer alan ve kullanılan ya da taranan kaynakların bibliyografik kayıtlarını içeren bölümdür. Türkçe’de genellikle “kaynakça” ya da “kaynaklar” başlığı altında toplanan bu bölüm, çalışmada alıntılanan eserlerin tam referanslarını sunar ve okuyucunun orijinal kaynakları bulmasını kolaylaştırır. Kaynakçada bulunan bilgiler, yazar(lar), yayın yılı, eser başlığı, yayıncı veya derginin adı, cilt ve sayılar, sayfa aralığı ve DOI/URL gibi öğelerden oluşur. Çeşitli kaynak türleri için (kitap, makale, bölüm, tez, konferans bildirisi, çevrimiçi kaynak vb.) gerekli bilgiler farklılık gösterebilir.

Oluşturma ve düzenleme açısından, kaynakça genellikle yazar soy adına göre alfabetik sırayla dizilir. Sıklıkla asılı sarkıt (hanging indent) kullanılır; her kaynaktaki noktalama, büyük harf kullanımı ve tamlayıcı bilgiler belirli bir stile göre standardize edilir. Erişim tarihi ve tam URL/DOI gibi bilgiler, kullanılan stilin gerektirdiği şekilde eklenebilir.

Kaynakçada yer alan öğelerin, çalışmanın içindeki atıflarla uyumlu olması önemlidir. Metin içi atıflar (atıflar) ile kaynakçada listelenen kaynaklar arasında karşılıklı bir eşleşme bulunmalıdır. Bazı alanlarda yalnızca kaynakçada listelenen eserler sunulurken, bazıları taranan ama doğrudan atıf yapılmayan materyalleri de içerebilir.

Standartlar ve pratikler, disipline ve kurumsal yönergelere göre değişir. Avrupa ve Amerika kökenli stiller (APA, MLA, Chicago) yaygın olarak kullanılırken, Türkiye’de de YÖK ve üniversite yönergeleri doğrultusunda çeşitli oturumlar uygulanır; bazı kurumlar kendi “evrensel” stilini benimsemiş olabilir. Doğruluk ve tutarlılık, kaynağın güvenilirliğini ve çalışmanın akademik bütünlüğünü güçlendirir.