innkaupiskostnað

Innkaupiskostnaður er kostnaður sem fellur til þegar varningur eða hráefni eru keypt til sölunnar eða til framleiðslu. Hann samanstendur af kaupverði vörunnar og öllum öðrum beinum gjöldum sem þarf til að koma vörunni til núverandi staðsetningar og ástands til sölunnar eða notkunar. Með innkaupiskostnaði eru t.d. innkaupsverð, flutningskostnaður að innleiðingu (frakt til lager), tryggingar, tollar og aðrir beinir flutnings- og geymslukostnaður sem beint tengist vörunni og henni verði tilbúin til vinnslu eða sölu.

Með innkaupiskostnaði eru almennt kostnaður við kaup sem tengist birgðunum og er þar af leiðandi hluti af kostnaði birgða (cost of goods purchased) eða kostnaði við birgðir (inventory cost) í bókhaldinu. Í reglugerð eða reikningsskilum eru innkaup oft talin sem hluti af kostnaði birgða og þau atriði sem ekki teljast með eru sölukostnaður, tæknikostnaður sem ekki tengist uppbyggingu birgða og fjármagnskostnaður sem almennt er ekki tekinn inn í innkaupiskostnað heldur borinn sem hluti af fjármagnskostnaði eða sölukostnaði. Aðferðin við mats kostnaðar (t.d. FIFO eða meðaltalkostnaður) hefur áhrif á hvernig innkaupiskostnaður kemur fram í kostnaðarreikningi.

Dæmi: Ef 100 einingar eru keyptar á 10 krónur hverju, 2 krónur eru flutningskostnaður á hverja einingu og 0,5 króna er trygging, þá er innkaupiskostnaður per einingu 12,5 krónur og heildarinnkaupaverð fyrir 100 einingar er 1.250 krónur. Slíkan kostnað endurspeglar í verðtilbúinni birgð innan bókhalds og myndar grunninn að kostnaði birgða þegar varan selst eða notuð er í framleiðslu.

Stjórnendur nota innkaupiskostnað til að meta verðmætamál, hámarka hagnað og samræma innkaup við eftirspurn og birgðastjórnun.

(Note: Eflaust mun orðalag og innihald færast eftir mér og okkar staðla í hinum ýmsu reikningsskilareglum og löndum, en megininntakið er að innkaupiskostnaður inniheldur kaupverð og beinan kostnað sem þarf til að leggja varning eða hráefni fyrir söluna/framleiðsluna.)