histopatologicznej

Histopatologia (histopatologiczna) to gałąź patomorfologii zajmująca się mikroskopowym badaniem tkanek w celu postawienia rozpoznania chorób. Badanie opiera się na analizie architektury tkanki, morfologii komórek oraz składu komórkowego i macierzy pozakomórkowej.

Materiał do badań histopatologicznych pochodzi z biopsji, wycięć chirurgicznych lub sekcji zwłok. Po pobraniu tkanka poddawana jest utrwalaniu (zwykle formaliną), zatopieniu w parafinie, a następnie krojeniu na cienkie skrawki (zwykle 3–5 µm) i barwieniu. Najczęściej stosuje się barwienie hematoksyliną i eozyną (H&E); w razie potrzeby wykonuje się barwienia specjalne oraz techniki immunohistochemiczne.

Rozwija się także patologia molekularna i cyfrowa, które wspierają diagnostykę, klasyfikację i prognostykę.

Rola histopatologii obejmuje potwierdzanie rozpoznania i klasyfikację nowotworów, ocenę stopnia złośliwości (grading) i, gdy możliwe, stadium (staging), a także diagnozowanie chorób nienowotworowych, takich jak zapalenia, choroby autoimmunologiczne, dystrofie i choroby włókniste.

Process diagnostyczny opiera się na opinii patologa, który interpretuje preparaty i sporządza raport histopatologiczny: opis makroskopowy i mikroskopowy, rozpoznanie, ewentualne zalecenia dodatkowych badań.

Jakość wyników zależy od jakości materiału, czasu utrwalenia, procesu przygotowania oraz od złożoności zmian. Ograniczenia obejmują ryzyko błędu wynikającego z nierównomiernego pobrania, heterogenności zmiany i wpływu czynników przedanalitycznych.

Histopatologia jest kluczowa dla leczenia wielu chorób, w tym nowotworów, i stanowi fundament współczesnej diagnostyki medycznej.