hiperfokalna

Hiperfokalna odległość to pojęcie z zakresu fotografii, które odnosi się do odległości ostrości, dla której cały zakres od połowy tej odległości po nieskończoność mieści się w dopuszczalnie ostrym odwzorowaniu na zdjęciu. W praktyce oznacza to maksymalną możliwą głębię ostrości przy danym obiektywie i wartości przysłony, co jest szczególnie ważne w fotografii krajobrazowej.

Wzór na hiperfokalną odległość H zależy od ogniskowej f (w mm), przysłony N oraz koła zniekształceń c (które określa dopuszczalną nieostrość, zależną od sensora). Najczęściej podaje się H = f^2 / (N c) + f. Dla przybliżenia przy dużych odległościach często używa się H ≈ f^2 / (N c). Wówczas poostrzaniu na długości H uzyskujemy, że bliska granica ostrości to H/2, a ostrość pozostaje na poziomie od tej wartości do nieskończoności.

Zastosowania i praktyka: hiperfokalna odległość umożliwia uzyskanie maksymalnej głębi ostrości bez konieczności ostrzenia na niesamowicie dalekie obiekty. Stosuje się ją przy fotografowaniu krajobrazów, architektury i scen, w których ważna jest ostrość na dużej części kadru. W praktyce używa się kalkulatorów, tabel lub aplikacji mobilnych, które na podstawie ogniskowej, przysłony i formatu sensora podają H. Niektóre obiektywy mają na korpusie skale hiperfokalne, które ułatwiają szybkie ustawianie ostrości.

Uwaga: rzeczywista hiperfokalna zależy od sensora i zaakceptowanego koła rozmycia. Dla mniejszych sensorów i wyższych przysłon wartości CoC są mniejsze, co zmieniają H i zakres ostrości.