gravimetryczne

Gravimetryczne, w chemii analitycznej, odnosi się do metod ilościowych opartych na masie wytrąconych lub uzyskanych w stałej formie związków chemicznych. Analiza gravimetryczna polega na wyznaczeniu ilości analizowanego składnika poprzez masę produktu stałego, który można zidentyfikować i spopulować w pewnej, znanej postaci krystalicznej.

Podstawowy schemat obejmuje przekształcenie analitu w postać stałą, łatwą do ważenia, następnie oczyszczenie, odprowadzenie wody i zanieczyszczeń, suszenie lub wypalanie, a w końcu dokładne ważenie. Wynik masowy jest przeliczany na ilość analizowanego składnika z uwzględnieniem mas molowych i ewentualnych stopniowość lub czystości otrzymanego osadu. W praktyce kluczowe jest zapewnienie całkowitego wytrącania, ssania osadu i uniknięcie straty analitu.

Najczęściej stosowaną formą analizy gravimetrycznej jest osadzanie w postaci osadu (precipitation gravimetry). Przykłady obejmują oznaczanie jonów chloru poprzez wytrącenie AgCl, jonów siarczanowych poprzez BaSO4 oraz jonów jodu poprzez AgI. Innymi przykładami są wytrącanie węglanów lub fosforanów w zależności od zastosowanego reaktantu i celów analizy.

Zalety gravimetrii obejmują wysoką precyzję i bezpośrednią podstawę masową wyniku. Do ograniczeń należą długi czas analizy, wrażliwość na zanieczyszczenia i konieczność uzyskania czystego, stałego osadu oraz konieczność prowadzenia suchości i kontrolowanych warunków. W dzisiejszych czasach metody gravimetryczne są rzadziej używane na rzecz instrumentów analitycznych, lecz pozostają ważnym elementem edukacji chemicznej i historycznym fundamentem analityki jakościowej.