forritsviðmót

Forritsviðmót, oft kennd sem API (Application Programming Interface), er safn reglna, skilgreininga og samskiptaaðferða sem gerir eitt forrit kleift að tala við annað. Með forritsviðmóti geta forrit, þjónustur eða kerfi fengið gögn eða framkvæmt aðgerðir í öðrum kerfum án þess að kynna innri uppbyggingu hins kerfis.

Tegundir forritsviðmóta innihalda t.d. web-API (REST eða GraphQL), bókasafnsviðmót sem er hluti af þróunarumhverfinu, og OS- eða RPC-viðmót sem veita aðgang að innri tólum stýrikerfis eða fjarlægðum þjónustum. Web-API nota oft HTTP aðferðir (GET, POST, PUT, DELETE) og gagnasnið eins og JSON eða XML.

Helstu þættir forritsviðmóts eru samningar um gagnasnið og aðferðir; heimildaröryggi (auðkenning, API-lyklar, OAuth); útgáfu- og samhæfisstjórnun (versioning) til að viðhalda stöðugu samræmi; og góð dokumentation sem leiðbeinir þróunaraðilum.

Öryggi og stjórnun felur í sér takmörkun beiðna (rate limiting), sannprófun gagna og aðgangsöryggi, auk skráningar og viðvarana um öryggisvandamál. Aðgangur að forritsviðmótum getur verið opin, bundinn við samstarfsaðila eða einkaaðgengi fyrir ákveðin forrit.

Notkun forritsviðmóta gerir kerfum kleift að vinna saman, nýta þjónustur þriðja aðila og stytta þróunartíma. API-samfélagið hefur þróast frá SOAP til REST og GraphQL og hefur haft víðtæk áhrif á samhæfingu og samþættingu í vef- og kerfislausnum.