fjármálamarkaður

Fjármálamarkaður er kerfi og vettvangur þar sem verðmæti fjármálagerninga eru keypt og seld. Hann nær yfir markaði fyrir hlutabréf, skuldabréf, gjaldmiðla, afleiður og aðrar fjármálavörur. Hann stuðlar að verðmyndun, lausafjárstyrkingu og áhættustýringu sem styður fjármögnun fyrirtækja og opinberra aðila og hagkerfisins í heild.

Helstu þátttakendur á fjármálamarkaði eru einstaklingar og heimili, fyrirtæki og opinberar stofnanir, sem og fjárfestingarsjóðir, bankar, lífeyrissjóðir og aðrir fjármálafyrirtæki. Eftirspurn og framboð fjármálavöru leiða til verðmyndunar, ávöxtunar og dreifingar áhættu. Alþjóðlegar fjárfestingar og innstæður gera fjármálamarkaðinn að alþjóðlegu fyrirbæri, með mörgum miðlum og rafrænni tækni.

Fjármálamarkaðir skiptast oft í kapítalemarkað (verðbréf og eignir), skuldabréfamarkað (lántökur til lengri tíma), peningamarkað (skamm tíma) og gjaldeyrismarkað. Afleiðu- og hrávuramarkaðir eru einnig hlutar markaða. Primary markaður er þar sem ný útgáfa verðbréfa fer fram, en secondary markaður gerir kaupmönnum kleift að selja og kaupa fyrirliggjandi eignir. Verðmyndunin byggist á framboði og eftirspurn og getur breyst við nýjar upplýsingar og væntingar um hagkerfið.

Reglugerð og eftirlit eru grundvallaratriði fjármálamarkaða. Seðlabankar og fjármálaeftirlit setja reglur um upplýsinga- og birtingarskyldur, öryggi, samkeppni og gegn fjársvikum. Eftirlit beinist einnig að lausafé og áhættustýringu, gagnsæi markaða, gegn peningaþvætti og fjármögnun hryðjuverka.

Tækni og alþjóðavæðing hafa umbreytt starfsemi fjármálamarkaða með rafrænni miðlun, netleiðum og aukinni alþjóðlegri samvinnu. Þetta hefur aukið hagkvæmni og aðgengi að fjármagni, en aukið einnig kerfisáhættu og netárásir. Reglur og eftirlit eru í stöðugri endurskoðun til að auka stöðugleika og vernda fjárfesta.