epokën

Epoka, në gjuhën shqipe epokë, është njësi kohore që shënjon një periudhë të veçantë historike ose gjeologjike, shpesh të karakterizuar nga ngjarje, zhvillime teknologjike, kultura ose kushte të ndryshme mjedisore. Në përdorimin e përditshëm, termi përfshin periudha të ndryshme historike si epoka antike, mesjeta dhe epoka moderne. Në shkencë, epoka mund të referohet gjithashtu një faze të gjatë në zhvillimin e një fushe të caktuar.

Fjala vjen nga greqishtja epokhē (ἐποχή) dhe u përhap në gjuhët e tjera të Evropës, duke marrë formen shqipe epokë/epokën. Në shqipe, epoka mund të shprehet në mënyrë të ndryshme sipas pozitës gramatikore, si epoka ose epokën.

Në kontekst historik, epoka ndahet sipas karakteristikave të kohës. Zakonisht shënon një segment të gjatë kohor me ngjarje të dallueshme, si ndryshime politiko-kulturore, zhvillime ekonomike ose trende shoqërore. Kufijtë e një epoke mund të jenë konstruksion subjektiv që ndryshon midis kulturave dhe disiplinave shkencore.

Në shkencat natyrore, epoka është një nga nënndarjet e kohës gjeologjike. Ajo shoqëron një periudhë të caktuar dhe përcakton zhvillimet stratigrafike dhe biologjike. Shembuj të njohur janë Epoka Holocene (rreth 11,700 vjet më parë deri në sot) dhe Epoka Pleistocene (rreth 2,6 milion vjet më parë deri rreth 11,700 vjet më parë).