ekoturystyka

Ekoturystyka to forma podróżowania skoncentrowana na ochronie środowiska naturalnego, zrównoważonym korzystaniu z zasobów przyrodniczych i korzyściach dla lokalnych społeczności. Celem jest minimalny negatywny wpływ na ekosystemy, edukacja przyrodnicza oraz wsparcie ochrony bioróżnorodności i kultury regionu.

Podstawowe zasady obejmują angażowanie lokalnych mieszkańców w planowanie, ograniczanie ingerencji w przyrodę, stosowanie niskoemisyjnych środków transportu i zakwaterowania o wysokiej efektywności energetycznej, a także prowadzenie interpretacji przyrodniczej i monitorowanie wpływu turystyki.

Historia ekoturystyki łączy się z latami 80. XX wieku i koncepcją Héktora Ceballos-Lascurána. Zyskała popularność w Ameryce Łacińskiej i na świecie jako odpowiedź na negatywne skutki masowej turystyki oraz potrzebę ochrony środowiska i lokalnych źródeł utrzymania.

Korzyści obejmują ochronę przyrody, dywersyfikację dochodów lokalnych, edukację turystów i wzmocnienie tradycyjnych praktyk. Wyzwania to trudność w mierzeniu wpływu, ryzyko greenwashingu, nierówności w udziale zysków oraz konieczność zapewnienia długoterminowej wizji i transparentności.

Praktyczne przykłady obejmują projekty w rezerwatach i parkach narodowych, działania wspólnotowe w regionach wiejskich oraz programy edukacyjne promujące zrównoważone zachowania podróżnicze. Ekoturystyka nie stanowi jednorodnego modelu, lecz szeroki zestaw praktyk dostosowanych do lokalnych warunków.