chodzenie

Chodzenie to czynność poruszania się na dwóch kończynach, polegająca na naprzemiennym stawianiu stóp i przemieszczaniu ciała w kierunku naprzód. Jako rzeczownik „chodzenie” odnosi się do samego aktu poruszania się na sposób codzienny lub rekreacyjny, podczas gdy „chód” (lub gait w terminologii medycznej) opisuje sposób, w jaki dana osoba porusza się, czyli charakterystykę ruchu.

Z perspektywy biomechaniki, chodzenie składa się z naprzemiennych faz: kontakt stopą z podłożem, przeniesienie ciężaru na jedną nogę, odpushnięcie i faza swing drugiej nogi, przy utrzymaniu równowagi i płynności ruchu między krokami. Ruch ten wymaga koordynacji mięśni, układu nerkowego? (poprawię) nerwowego i propriocepcji, a także odpowiedniego wzorca stóp.

U dzieci rozwój chodzenia rozpoczyna się zwykle między 9 a 15 miesiącem życia; w miarę dorastania chód staje się stabilniejszy i bardziej efektywny. W medycynie i rehabilitacji analiza chodu (gait analysis) ocenia sposób chodzenia, by wykryć zaburzenia ruchowe i planować interwencje.

Chód może ulegać zaburzeniom na skutek chorób neurologicznych, urazów mięśniowo-szkieletowych lub innych schorzeń układu ruchu. Przykłady obejmują chód utrudniony, chód spastyczny czy chód wynikający z bólu.

Regularne chodzenie jest powszechnie uznawane za formę umiarkowanej aktywności fizycznej przynoszącą korzyści zdrowotne, takie jak poprawa kondycji sercowo-naczyniowej, kontrola masy ciała i ogólnego samopoczucia. Światowa Organizacja Zdrowia i wiele programów zdrowotnych zaleca sumarycznie około 150 minut umiarkowanej aktywności tygodniowo.