akustikës

Akustika është shkenca që studion prodhimin, përhapjen dhe perceptimin e tingujve në mjedise të ndryshme. Ajo përfshin ndërveprimet e tingullit me mjedisin, materialet dhe dëgjuesin, si dhe zhvillimin e mjeteve për matje, kontroll dhe dizajn të sistemeve të zërit dhe të ambientit sonor.

Një tingull është një ndryshim presioni i ajrit shkaktuar nga një burim. Karakterizohet nga frekuenca (Hz), amplituda (dB) dhe gjatësi vale. Shpejtësia e zërit në ajër është rreth 343 m/s në 20°C; në materiale të ndryshme varet nga densiteti dhe impendenza. Reflektimi, thithja dhe shpërndarja ndryshojnë mënyrën sesi perceptohet tingulli në një hapësirë.

Akustika ndahet në fusha si akustika fizike (përhapja e valëve), akustika arkitekturore (dizajni i sallave dhe zvogëlimi i zhurmës), akustika muzikore, akustika mjedisore dhe psikoakustika (ndërhyrja dhe perceptimi i zërit nga dëgjuesit). Matjet, modelet matematikore dhe simulimet kompjuterike përdoren për vlerësimin dhe projektimin.

Metodat e matjes përfshijnë përdorimin e mikrofonëve, analizën e spektrogramëve dhe llogaritje të impendance dhe koherencës. Aplikacionet përfshijnë projektimin e sallave dhe teatrit me një akustikë të mirë, izolimin nga zhurra në ndërtesa dhe ambiente pune, si dhe zhvillimin e pajisjeve të komunikimit dhe të teknologjive të dëgjimit.

Historikisht, akustika ka rrënjë të vjetra dhe zhvillohet me kontribute nga shkencëtarë si Hermann von Helmholtz dhe Lordi Rayleigh. Në arkitekturë, Wallace C. Sabine themeloi akustikën arkitekturore, duke matur kohën e reverberimit (RT60) dhe duke formuar parimet e projektimit të hapësirave të zërit.