Zapylacze

Zapylacze to zespół organizmów i procesów, które przenoszą pyłek z pręcików na znamiona kwitnących roślin, umożliwiając zapłodnienie i rozwój nasion oraz owoców. Wśród zapylaczy wyróżnia się biotyczne, będące żywymi organizmami (najważniejsze są owady takie jak pszczoły, trzmiele, motyle i muchy, a także ptaki i nietoperze), oraz abiotyczne, należące do czynników środowiskowych, przede wszystkim wiatr.

Biotyczni zapylacze odwiedzają kwiaty w poszukiwaniu nektaru i pyłku. Przenosząc pyłek między kwiatami, przyczyniają się do zapylenia, a w konsekwencji do produkcji nasion i owoców. Kwiaty i zapylacze często współtworzą zróżnicowane związki morfologiczne: kolor, zapach, budowa kielicha i umieszczanie nektaru sprzyjają określonym grupom zapylaczy.

Znaczenie i zagrożenia: Zapylacze są kluczowe dla bioróżnorodności i produkcji wielu upraw rolnych. Utrata siedlisk, zanieczyszczenie środowiska, intensywne stosowanie pestycydów i zmiany klimatu ograniczają liczebność i skuteczność zapylaczy.

Ochrona i praktyki: Aby wspierać zapylacze, zaleca się tworzenie różnorodnych siedlisk w krajobrazie, uprawy roślin kwitnących przez dłuższy okres, ograniczenie pestycydów, zapewnienie schronienia i źródeł wody. W rolnictwie stosuje się także programy wspierania zapylaczy, takie jak tworzenie pasm kwitnących i uli w pobliżu upraw.