Wzmacniajce

Wzmacniajce (wzmacniacze) to urządzenia elektroniczne służące do zwiększania amplitudy sygnału elektrycznego. Działają poprzez dostarczanie energii do sygnału wejściowego tak, aby na wyjściu pojawiła się sygnał o większej mocy. Wzmacniacze mogą występować jako samodzielne moduły, układy scalone lub elementy wbudowane w inne urządzenia.

Najczęściej wyróżnia się wzmacniacze analogowe (np. tranzystorowe lub lampowe), wzmacniacze operacyjne oraz wzmacniacze instrumentacyjne. Wzmacniacze operacyjne to układy scalone zaprojektowane do realizowania różnorodnych funkcji analogowych z użyciem sprzężenia zwrotnego. Wzmacniacze instrumentacyjne są konfigurowane do pomiarów o wysokiej precyzji i niskim poziomie szumów. Wzmacniacze mocy zapewniają wyższą moc wyjściową kosztem większych wymagań prądowych i zniekształceń.

Kluczowe parametry to wzmocnienie (wyrażane w dB), pasmo przenoszenia, impedancja wejścia i wyjścia, stosunek sygnału do szumu oraz zniekształcenia (np. THD). Ważny jest także zakres napięć zasilania i maksymalna moc wyjściowa oraz szybkość narastania sygnału (slew rate), która determinuje odpowiedź na szybkie sygnały. Projektowanie wzmacniaczy uwzględnia stabilność układu, liniowość i odpowiednie dopasowanie impedancji.

Zastosowania obejmują systemy audio i nagłaśnianie, sprzęt radiowy i telekomunikacyjny, aparaturę pomiarową oraz urządzenia medyczne i laboratoryjne. W praktyce projektuje się różne typy wzmacniaczy, dopasowując je do konkretnych wymagań mocy, pasma i jakości sygnału.

Historia wzmacniaczy obejmuje okresy lampowe, tranzystorowe i układy scalone. Wzmacniacze lampowe były dominujące na początku elektryki, a później zdominowały je tranzystory, a następnie układy operacyjne i moduły scalone zapewniły większą precyzję i miniaturyzację.