Polimerlerin

Polimerler, tekrarlayan monomer birimlerinden oluşan uzun moleküllerdir. Bu birimler, monomer olarak bilinen küçük moleküllerin polimerizasyon adı verilen reaksiyonlarla birbirine eklenmesiyle zincirler halinde birleşir. Polimerler, doğal olarak ortaya çıkan biyopolimerler (örneğin selüloz, proteinler, DNA) ile laboratuvar ortamında üretilen sentetik polimerler arasında yer alır ve geniş bir mekanik ile termal yelpazede davranış gösterebilir.

Polimerizasyon tipleri başlıca ikiye ayrılır: ek (katılma) polimerizasyonu ve kondansasyon polimerizasyonu. Ek polimerizasyonunda yan ürün genellikle oluşmaz ve uzun zincirler oluşur; kondansasyon polimerizasyonunda ise polimerleşme ile birlikte su veya diğer küçük moleküller kopar. Monomer çeşitliliği, polimerin kimyasal dayanıklılığını, erime davranışını ve mekanik özelliklerini belirler.

Polimerler, yapısal düzeyde termoplastikler ve termosetler olarak sınıflandırılabilir; ayrıca doğal ile sentetik olarak da ayırt edilir. Özellikleri moleküler ağırlık ve dağılımı, kristallilik/amorflık, cam geçiş sıcaklığı Tg gibi faktörlerden etkilenir. Esneklik, sertlik ve kimyasal dayanıklılık gibi davranışlar, zincir uzunluğu, çapraz bağlar ve tortu içeriğine bağlıdır.

Kullanım alanları geniştir: ambalaj, tekstil, inşaat, otomotiv, elektronik ve tıbbi cihazlar; ayrıca biyomedikal uygulamalarda biyolojik olarak uyumlu polimerler tercih edilir. Çevresel boyutta, geri dönüşüm ve yeniden işlemeye odaklanılır; biyobozunur polimerler (örneğin PLA, PHA) gelişim göstermektedir. Polimer bilimi, malzeme bilimi ile kimya arasındaki kesişimde, sürdürülebilir malzeme üretimi için temel bir alandır.