Næringarhring

Næringarhring er vistfræðilegt hugtak sem lýsir hringrás næringarefna sem lífverur þarf til vaxtar og starfsemi og sem flytjast milli lífvera og umhverfis. Algengustu næringarefnin eru köfnunarefni (N), fosfór (P), kalíum (K), brennisteinn (S), kalsíum (Ca) og magnesíum (Mg), auk snefilefna. Næringarhringurinn nær yfir uppsöfnun, flutning og endurnýjun næringarefna í jarðvegi, vatni og andrúmslofti sem tengjast lífveru‑ og vistkerfi.

Hringurinn hefst þegar plöntur og aðrir framleiðendur taka upp næringu úr jarðvegi eða vatni og nota hana til vaxtar. Í framhaldi nýta dýr og aðrir lífverur þessi efni og flytja þau áfram í líkamann. Leiðslur og lífveruúrgangur leiða orku og efni til niðurbrots þar sem örverur og sveppir sundra lífrænt efni og losa óbundin eða grunnform næringarefna til jarðvegs eða vatns. Sumar næringarefni geta verið bundin í lífveru eða hráefni í ákveðnu tíma (immobilization) og síðar endurheimt í jarðvegi. Flutningur og tap næringarefna eiga sér einnig stað með leðslu, gos, gufun eða úthaldi.

Næringarhringurinn er grundvöllur fyrir framboð næringarefna, jarðvegsframleiðni og samheilda vistfræðilegar jafnvægis. Hann hefur einnig samfélagsleg áhrif, þar sem oflát næringarefna eða ójafnvægi (t.d. eutrófía) getur valdið óróleika í vistkerfum. Meðal aðferða til að viðhalda eða bæta næringarhringinn eru samráð við ræktun, aukin lífmassa og líffræðilegar vinnslur sem minnka tap og byggja upp uppsöfnun næringarefna.