EESlöggjöf

EESlöggjöf eru lagareglur sem Ísland fylgir vegna aðildar að EES-samningnum. EES-löggjöfin byggist á Evrópusambandsreglum sem gilda innan EES-svæðisins og sem Ísland hefur samþykkt að innleiða eða beita. Hún nær til fjölda markmiða innra markaðarins og samskipta Evrópusambandsins, þar á meðal frjálsra flutninga, þjónustu, fjármagns og fólks, sem stuðla að samræmdri regluverkinu.

EES-löggjöfin samanstendur af þremur meginflokkum: reglugerðum (reglugerðir sem eru beint gildi í íslensku réttarkerfi án innleiðingar), leiðbeiningum eða direktiv (leiðbeiningar sem krefjast innleiðingar í íslenskan rétt innan tiltekins frests) og ákvörðunum (bindingar ákvarðanir sem eiga við tiltekna aðila eða mál). Einnig geta þær tekið til þessara sviða: innri markaður, samkeppni, ríkisaðstoð, neytendavernd, vöruöryggi, umhverfis og opinber innkaup.

Innleiðing og framkvæmd: Alþingi Íslands og ríkisstjórn sjá um innleiðingu leiðbeininga og reglugerða með nýrri lögum eða reglugerðum. Reglugerðir geta gilt með beinu gildi þegar þær eru ætlaðar til slíkrar beitingar; leiðbeiningar krefjast innleiðingar innan gefins frests. Dómstólar Íslands túlka íslenskan rétt í ljósi EES-löggjafarinnar og stuðla að samræmingu.

Uppfærslur og samræming: EES-löggjöf er stöðugt uppfærð í gegnum samráð EES-samningsins og þýdd og tekn upp í íslenskt lagkerfi. Breytingarnar hafa áhrif á rekstur fyrirtækja, reglubundna stjórnsýslu og réttindi neytenda.