özellik

Özellik, Türkçe’de bir şeyin kendine özgü niteliği, karakteristiği veya bir özelliği anlamına gelen bir isimdir. Bir nesnenin, kişinin, olayın veya kavramın ayırt edici yönlerini ifade eder; aynı zamanda bir sistemin veya cihazın sunduğu işlevler ve kapasiteler için de kullanılır. Günlük dilde olduğu kadar teknik ve bilimsel bağlamlarda da sıkça görülür.

Köken olarak öz kelimesinden türetilmiş olan özellik, -lik (veya -lük) ekiyle soyut bir isimleşme alır. Böylece “öz”ün anlamı olan özsel, temel, içsel kavramını, değişmeyen veya belirleyici nitelikleri ifade eden bir kavrama dönüştürülür. Bu yapı, Türkçede çeşitli alanlarda esnek kullanım imkanı sağlar; aynı zamanda “özellikler” biçiminde çoğullaştırılarak çoklu niteliklere atıfta bulunur.

Kullanım alanları geniştir. Günlük konuşmada bir ürünün ya da hizmetin genel özelliğini belirtmek için kullanılır; teknik ve bilimsel metinlerde ise bir nesnenin kabul edilebilir davranışları, fonksiyonları veya nitelikleri anlamında yer alır. Örneğin, bir telefonun teknik özellikleri, bir programın çalışma özellikleri veya bir bitkinin morfolojik özellikleri gibi ifadeler yaygındır. Eş anlamlıları arasında niteli̇k ve vasıf bulunur; ancak özellik çoğu zaman daha tarafsız ve geniş bir kapsama işaret eder.

Dilbilgisel olarak çoğulu özellikler, tekil özelliğin belirtildiği durumda özelliği (ör. özelliği saklıdır) ve nasıl özellikler birbirini tamamlar biçiminde çekimlenir.