uznawaniu

Uznawanie (rzeczownik od czasownika uznać) to akt lub proces uznawania czegoś za prawdziwe, ważne, legitimujące lub prawnie dopuszczalne. Słowo wywodzi się od uznać — „przyznać”, „zaakceptować”, „rozpoznać” — a forma „uznawanie” powstała poprzez sufiks -anie, typowy dla polskich nazw procesów.

W codziennym języku uznawanie dotyczy potwierdzania statusu (np. tytułu, dyplomu, relacji) lub faktów. W obrocie prawnym i administracyjnym chodzi o formalne potwierdzenie praw, roszczeń lub praw własności oraz o legitymizowanie działań i decyzji.

W prawie międzynarodowym uznanie odnosi się do formalnego uznania przez jeden byt państwowy drugiego państwa lub rządu, co umożliwia nawiązanie stosunków dyplomatycznych i uczestnictwo w organizacjach międzynarodowych. W praktyce istnieje rozróżnienie między uznaniem de iure (pełnoprawne, prawne uznanie) a uznaniem de facto (uznanie praktyczne). Polityczne przesłanki często wpływają na decyzję o uznaniu, a brak uznania może ograniczać możliwości współpracy.

W kontekście prawa karnego użycie terminu uznawanie jest rzadziej właściwe; częściej mówi się o przyznaniu się do winy (plea) lub o uznaniu winy w potocznej mowie, lecz formalnie kluczowe jest przyznanie się do winy.

Zobacz także: uznanie, uznanie prawne, przyznanie się do winy, negacja.