semiotikë

Semiotika është studimi i signaleve dhe proceseve të signifikimit; ajo shqyrton mënyrën sesi kuptimi krijohet, ruhet dhe transmetohet brenda sistemeve të shenjave në gjuhë, vizualitet dhe kulturë. Ajo analizon si shenjat—fjalët, figurat, simbolët dhe praktikat kulturore—bashkëveprojnë për të formuar kuptime dhe marrëdhënie kulturore.

Historikisht, semiotika u formua nga dy tradita kryesore. Ferdinand de Saussure i kushtoi vëmendje shenjës si lidhjes midis dy pjesëve: formës (signifier) dhe përmbajtjes (signified), të vendosur brenda një sistemi gjuhësor (langue) dhe të shfaqura në mënyrën sesi prodhimet e komunikimit mbajnë kuptime. Charles Peirce propozoi një model triadik të shenjës: representamen (shenja si perceptim), object (objekti që shenja përfaqëson) dhe interpretant (kuptimi që krijohet në ndërmjetës të interpretorit).

Sot, semiotika shtrin ndikimin e saj në shumë fusha: studimin e kulturës, mediave, reklamave, artit, arkitekturës dhe ritualeve. Ajo analizon mënyrën sesi tekset vizuale, tekstuale dhe auditive prodhojnë kuptime dhe si shenjat mbartin ideologji, pushtet dhe marrëdhënie të shoqërisë.

Metodat kryesore përfshijnë analizën semantike, ikonografinë dhe studimin e kodit kulturor dhe kontekstit social ku shenjat veprojnë.