pappír

Pappír er mjúkt, sveigjanlegt efni sem gert er úr fíberfíbrum, oft frá viði eða öðrum plöntum. Hann er notaður til skrifa og prenta, sem og til pakningar og margra annarra nota. Lögun, þykkt og hvítleiki pappíns ráðast af hráefni og framleiðsluferli.

Framleiðsla pappírs byrjar með því að fíber eru leyst upp í vatnskenndan massa sem kallast púlp. Massinn er síaður og dreifður út á net eða formandoband til myndunar flatar pappírs. Vatn rennur af og fíberin tengjast, þannig myndast samfelldur pappír. Hann er síðan pressaður til að draga úr vökva og þurrkaður. Að lokum er pappírið kláruð í stærðir eða rúllur og stundum málað, skorið eða með yfirborðshúðun eftir þörfum.

Algengar gerðir pappírs eru rit- og prentunarpappír, dagblaðapappír, kraftpappír sem notaður er í pakningar og flutninga, og kartón. Endurunni pappír (endurunni) er einnig mikilvægt fyrir umhverfislegt jafnvægi og hefur áhrif á framleiðslu, orkukostnað og úrgang.

Umhverfi og endurvinna: Pappír er að mestu endurvinnanlegt, sem dregur úr þörf fyrir nýja búskap og minnkar mengun. Endurvinnsla felur oft í sér afgreiningu (deinking) og endurútfærslu fíbra í nýja massann. Margar verksmiðjur leita að vottun sem FSC eða PEFC til að tryggja sjálfbæra afrán.

Saga: Pappír var þróaður í Kína á fyrstu öldum okkar tíma og breiddist til Mið-Austurlanda og Evrópu á miðöldum. Fyrstu pappírsverksmiðjurnar í Evrópu komu fram á 12. eða 13. öld, og síðan fyrri hluta 20. aldar urðu tæknibreytingar og endurnýting greinarinnar samhæfari en áður.