owca

Owca (Ovis aries) to ssak z rodziny Bovidae, rząd Artiodactyla. Jest zwierzęciem hodowlanym, które wywodzi się od dzikich owiec i zostało udomowione prawdopodobnie na Bliskim Wschodzie około 8–10 tys. lat temu. Obecnie owce są utrzymywane na całym świecie dla produkcji mięsa, mleka i wełny, a także do utrzymania pastwisk i krajobrazu.

Owce charakteryzują się zmienną długością wełny w zależności od rasy, od lekkiej i miękkiej po grubą i mocną. Wielkość dorosłych owiec różni się w zależności od rasy; masa ciała zwykle mieści się w granicach od około 45 do 120 kg. Zwykle występują zarówno samce (ramy) jak i samice (owie), które mogą mieć różne cechy fizyczne i użytkowe. Wełna z owiec jest wykorzystywana w przemyśle włókienniczym, a mleko jest spożywane w niektórych regionach i wykorzystywane do produkcji serów.

Zachowanie i hodowla: Owce są zwierzętami stadnymi, które żerują głównie na trawie i roślinach zielonych. Są roślinożerne i mają złożony żołądek przystosowany do trawienia roślin cellulose. Komunikują się poprzez blekanie i inne dźwięki, a także poprzez zachowania społeczne w stadzie.

Rozmnażanie: Ciąża trwa około 147 dni, zwykle rodzi się pojedyncze jagnię, rzadziej bliźnięta. Młode potrafią wstać po narodzinach i zaczynają jeść trawy w miarę rozwoju, będąc pod opieką matki.

W rolnictwie owce odgrywają istotną rolę w wielu regionach świata jako źródło mięsa, mleka i wełny. Dodatkowo występują liczne rasy hodowlane dostosowane do różnych klimatów i celów produkcyjnych.