mótefnamælingar

Mótefnamælingar eru rannsóknar- og klínískar aðferðir til að mæla magn mótefna í sýnum, oft í serum eða blóðvökva. Mótefni eru prótein sem ónæmiskerfið framleiðir til að verja líkamann gegn framandi efnum, svo sem veirum og bakteríum. Með mótefnamælingum er hægt að meta fyrri útsetningu fyrir sýklum eða bólusettum, sem og getu mótefna til að veita vernd gegn sýkingu. Eftir útsetningu eða bólusetningu verður tímabundin breyting á mótefnamyndun, oft með fyrsta IgM-viðbragði og síðar IgG-mótefni.

Algengar aðferðir við mótefnamælingar eru ELISA-próf (ensímtengt ónæmispróf), sem mæla magn mótefna gegn ákveðnu antigeni í sýni; og neutralization-próf sem meta getu mótefna til að hindra starfsemi sýkla eða sýklaþátta. Aðrir mögulegir aðferðir eru Western blot og immunofluoreiscent-próf sem geta sannreynt tilvist eða sérkenni mótefna. Mælingar geta lagt til grundvallar tegund mótefna (t.d. IgG, IgM, IgA) og gefa titra eða einingum sem lýsa magninu.

Uppbygging og túlkun mótefnamælinga byggist á samvirkni milli mælinga og klíníkrar myndar. Þær geta staðfest sýkingu eða bólusetningu, en presence af mótefnum þarf ekki alltaf að þýða fulla vernd gegn sýkingu; tímasetning, títraskipting og möguleg ónæmisbrot eru áhrifamikil atriði. Gæði mælinga og samræmi milli aðila háð viðmiðum og stöðlun, þar með talið viðmiðunarserum og einingum.