menghantar

Menghantar adalah kata kerja transitif dalam bahasa Melayu yang bermaksud menghantar atau menyerahkan sesuatu kepada seseorang atau ke sesuatu tempat. Ia digunakan untuk tindakan fizikal seperti menghantar surat, bungkusan, atau dokumen, serta dalam konteks digital untuk menghantar mesej, e-mel, atau fail.

Dari segi tatabahasa, menghantar dibentuk dengan awalan me- pada akar kata hantar. Ia memerlukan objek langsung (sesuatu) dan biasanya diikuti dengan penerima atau destinasi, misalnya kepada seseorang atau ke alamat tertentu. Contoh: Saya menghantar surat kepada ayah; Dia menghantar pesanan melalui kurier; Saya menghantar e-mel kepada rakan sekerja.

Berkaitan dengannya, ada bentuk dan makna terkait seperti hantaran, penghantaran, dan penghantar. Hantaran juga boleh merujuk kepada perkara yang dihantar atau barang yang dipersembahkan dalam majlis perkahwinan. Penghantaran merujuk kepada proses penghantaran itu sendiri, manakala penghantar ialah orang atau pihak yang menghantar sesuatu.

Dalam penggunaan modern, menghantar biasa ditemui dalam bahasa biasa mahupun bahasa rasmi. Dalam konteks domestik atau budaya, perkataan hantaran turut muncul sebagai istilah budaya untuk barangan yang dikirimkan dalam upacara perkahwinan. Perbezaan utama antara bahasa Melayu standard dan bahasa Indonesia ialah dalam pilihan verba yang sering menggunakan menghantar atau mengirim untuk maksud yang sama.