forritunarmáls

Forritunarmál eru formleg tungumál sem notuð eru til að lýsa útreikningum og stjórnun tölva. Með forritunarmáli er hægt að umbreyta hugmyndum í skipanir sem tölvan framkvæmir. Forritunarmál hafa sín eigin táknmál (syntax) og merkingu (semantics) og bjóða upp á aðferðir til að útfæra lausnir á vandamálum. Flest forritunarmál eru annaðhvort túlkuð (interpreted) eða þýdd (compiled), og sum vinna með millikóð (bytecode).

Paradigmar forritunarmála eru margir. Helstu flokkar eru imperative (stýrð aðgerðum í röð), declarative (lýsing lausnar) og undirflokkar eins og object-oriented (hlutbundin) og functional (virkni). Margar tegundir styðja fleiri en einn paradigm; dæmi um algengar tegundir eru C og C++ (imperative/hlutbundin), Java og C# (hlutbundin), Python og JavaScript (fjölparadigma). Sérhæfð mál eins og Haskell (functional) og SQL (declarative) eru einnigNotkun og þróun forritunarmála hafa þróast frá vélarmáli og assembletungum í háþróuð mál sem gera tölvum kleift að vinna flóknar útreikningar. Fortran, Lisp og COBOL komu fram á 1950-1960, og síðar komu C, Java, Python og mörg önnur sem mótuðu nútíma tölvuvinnu.

Val á forritunarmáli fer oft eftir verkefni, öryggi, hraða, stuðningi tólakerfis og bókasöfnum, sem og samfélagslegum þáttum. Helstu þættir eru tólaframboð, öryggi, samhæfni við aðrar lausnir og framtíðarmöguleikar.