dyspersyjnych

Dyspersyjność, znana także jako zjawiska dyspersyjne, odnosi się do właściwości medium lub układu, w którym prędkość rozchodzenia fali zależy od częstotliwości lub długości fali. W praktyce oznacza to, że sygnał o szerokim paśmie fali ulega rozmyciu lub rozgałęczaniu czasów przebywania. Termin ten występuje w różnych dziedzinach nauki, od optyki po geofizykę, i obejmuje zarówno zjawiska falowe, jak i procesy cząsteczkowej dyspersji.

W optyce dyspersja (dyspersyjne właściwości) opisuje zależność współczynnika załamania od długości fali. Konsekwencją jest różnicowanie prędkości fazowej i grupowej światła, co prowadzi do chromatycznej dyspersji, rozszczepienia barw i rozprowadzania sygnału w impulsach.

W akustyce i sejsmice dyspersja oznacza, że fale dźwiękowe o różnych częstotliwościach poruszają się z różnymi prędkościami. W geofizyce wykorzystuje się dyspersję fal sejsmicznych do obrazowania struktury ziemi.

W chemii i inżynierii materiałowej dyspersja odnosi się do procesu rozpraszania cząstek w cieczy lub zawiesinach, a dyspersyjność materiałów opisuje, jak ich struktura wpływa na właściwości optyczne, mechaniczne i chemiczne.

Zastosowania obejmują projektowanie włókien optycznych, obrazowanie medyczne i analitykę materiałową. Pomiar zjawisk dyspersyjnych pozwala również na ocenę charakterystyk optycznych i mechanicznych materiałów oraz na projektowanie układów o pożądanych właściwościach.