belirleyicileri

Belirleyicileri, Türk dilbilgisi terminolojisinde belirleyicilerin (belirleyici öbeklerin) çoğul formunu ifade eder. Belirleyici, isimle birlikte kullanılan ve onun referansını belirleyen veya sınırlayan öğeler bütünü olarak tanımlanır. Türkçede belirleyici sınıfına göstericiler (bu, şu, o), iyelik belirleyiciler (benim, senin, onun gibi iyelik zamirleri), sayı ve nicelik belirleyicileri (bir, iki, tüm, her, bazı gibi) ile bazı nicel belirleyiciler girer. Türkçede belirli/belirsiz artikeller bulunmadığından, bu tür öğeler ismin referansını ortaya koymada temel rol oynar.

Belirleyiciler, isimden önce gelir ve çoğu durumda ismin hal eki almasıyla birlikte kullanılır. Birden çok belirleyici ardarda da bulunabilir; örneğin bu iki köpek, benim eski arabam veya tüm öğrenciler gibi yapılar, belirleyici öbeklerinin isimleri belirli referansları işaret etmesini sağlar. Belirleyiciler, ismin işaret ettiği referansın belirliliğini, niceliğini veya yakınılığını gösterebilir.

Türkçe’de belirleyicilerin işlevleri, isim öbeklerinin öznesi ve nesnesi olarak kullanıldığı cümlelerde referansın anlaşılmasını kolaylaştırır. Bu öbekler, kök isme ve hal eklerine bağlandıklarında anlamı genişletebilir veya sınırlayabilir. Örneğin, bu iki kitap, bazı öğrenciler veya onların arabaları gibi ifadelerde belirleyici öbekleri, hangi nesnenin konuşulduğunu netleştirmeye yarar.

Özetle, belirleyicileri, Türkçedeki isim öbeklerinin referansını belirleyen ve ismin belirliğini, niceliğini ya da yakınlığını ifade eden öğeler bütünüdür. Bu kapsamdaki örnekler gösterici, iyelik, sayı ve nicelik belirleyicilerini içerir.