Latince

Latince, Antik Roma’da konuşulan ve yazılan dildir. Roma Cumhuriyeti ile İmparatorluğu boyunca yaygın olarak kullanıldı. Dilin iki ana dalı vardır: Klasik Latince, edebiyat ve felsefe metinlerinde görülen yazı dili; Vulgar Latince ise günlük konuşmayı kapsayan lehçelerden oluşur ve bu lehçeler zamanla Romanca dillerinin temelini oluşturdu.

Kültürel ve dilsel etkisi geniştir. Latince, Avrupa’da kilise, bilim ve hukuk terminolojisinin temel kaynağı oldu; tıp, botanik ve zoolojide çeviri ve adlandırma için kullanılan Latince terimler yaygındır. Binomiyal adlandırma sistemi (tür adı) gibi bilimsel kurallar Latince köklerle yazılır. Modern Romanca dilleri Latince kökenlerini büyük ölçüde sürdürür.

Alfabesi ve yazımı: Latince alfabesi, günümüzde pek çok dille aynı temel 26 harflik Latin alfabesinin öncüsüdür; Latince yazımında I ve V ile başlayan eski kullanımlar bulunur ve J, U, W gibi harfler sonraki dönemlerde eklenmiştir. Günümüzde Latince, ana olarak akademik çalışmalar, metin eleştirisi, dini törenler ve bilimsel terminoloji için öğrenilir.

Güncel durum: Latince çoğu bağlamda ölü bir dildir; günlük konuşma dili değildir. Ancak dünyanın birçok üniversitesi Latince eğitimi verir; kilise ayinlerinde ve resmi belgelerde de kullanılır. Latince metinler, sınıflandırma ve tarihsel çalışmalarda önemli bir kaynaktır.