Kompostlanabilirlik

Kompostlanabilirlik, bir malzemenin kompostlama süreci içinde belirli koşullar altında organik maddeye dönüşebilme ve sonunda güvenli bir kompost oluşturabilme özelliğidir. Bu dönüşüm sürecinde malzeme, çoğunlukla karbondioksit, su ve biyokütleye dönüşürken kalıntılar toksik olmamalı ve kompost toprağa karıştığında besin sağlayabilir.

Standartlar ve sertifikasyonlar, kompostlanabilirliğin hangi koşullarda ve ne sürede kanıtlandığını belirler. Avrupa'da EN 13432 ve benzeri standartlar, ABD'de ASTM D6400 gibi düzenlemeler, ambalaj ve ürünlerin kompostlanabilirliğini belgelemek için kullanılır. Ayrıca OK compost HOME ve OK compost INDUSTRIAL gibi bağımsız sertifikasyon programları da bulunmaktadır. Bu kriterler, parçalanma hızı, biyobozunabilite oranı ve artık kalıntıların toksik olmaması gibi gereklilikleri içerir.

Kullanım alanları genelde biyopolimerler ve selüloz bazlı malzemeler gibi öğelerle sınırlıdır. Örneğin PLA (polilaktik asit) ve bazı biyobozunur plastikler, kağıt veya biyolojik olarak ayrışan ambalajlar buna örnektir. Ancak kompostlanabilirlik çoğu durumda yalnızca endüstriyel kompostlama tesislerinde güvenli şekilde gerçekleşir; ev kompostunda her zaman tamamen parçalanmayabilir ve bazı durumlarda aranılan sonuç elde edilmeyebilir.

Pratik olarak, bir ürünün kompostlanabilir olduğunun belirtilmesi, hemen şehir veya ev kompostunda kabul edilmesini sağlamaz. Kullanıcılar, bulunduğu bölgedeki kompostlama altyapısının hangi materyalleri kabul ettiğini kontrol etmeli, etiketleri ve sertifikaları dikkate almalı ve katmanlı paketler ile bazı katkı maddelerinin uygun olup olmadığını göz önünde bulundurmalıdır. Kompostlanabilirlik, atık yönetimini iyileştirebilse de yanlış uygulanması durumunda atık akışında kontaminasyona yol açabilir.