úrlausnarmhverfum

Úrlausnarmhverfi eru þau miðlar og aðstæður sem leyfa efnum að leysast í lausn og sem hafa áhrif á efnahvörf og eiginleika lausnarinnar. Helstu þættir eru val leysis (vatn, lífrænn leysir eða blanda), hitastig, þrýstingur og samsetning lausnarinnar, auk annarra efna sem geta breytt leysni eða hvarfshraða.

Eiginleikar sem skipta mestu máli eru hversu vel efnið leysist og hvernig lausnin styður eða hamlar brottför efna til að mynda hvarf eða millihvörf. Pólun lausnar og vetnisbindingar hafa áhrif á samspili milli leysis og efnis, dielektrískt fall og hitastig sem breyta leysni. Ólíkar gerðir lausna, svo sem vatnslausnir og lífrænar lausnir, hafa mismunandi áhrif á efnahvörf og samsetningu lausnarinnar.

Dæmi: Vatnslausnir leysa mörg sölt og rafefni vel og geta haft áhrif á stöðugleika jóna. Lífrænar lausnir eru oft hagstæðar fyrir ópólari eða fitusækin efni. Í efnahvörfum hafa margar forskeningar áhrif á leið og hraða hvarfs; polar protic lausnir stuðla oft við SN1-hvarf, en polar aprotic lausnir geta stuðlað að SN2-hvarfi. Þetta gerir val lausnar mikilvægt til að stjórna útkomu hvarfa og dreifingu efna.

Notkun úrlausnarmhverfisins er víð: í rannsóknarverkefnum og framleiðslu efna og lyfja, í hreinsun og útdrætti efna, og í raf- og eðlisfræði. Rétt val lausnar getur aukið leysni, stjórnað hraða hvarfs og stuðlað að valinni framleiðslu. Öryggi, mengunarvarnir og umhverfisáhrif eru líka mikilvægir þættir við val og notkun lausnarefna; grænar aðferðir og minni losun efna eru sífellt öflugari stefna.