viðbragðsaðferðum

Viðbragðsaðferðir eru kerfisbundnar aðferðir og tækni sem notaðar eru til að bregðast við atvikum eða neyðartilvikum með það að markmiði að lágmarka skaða, veita tafarlausa hjálp og stuðla að áframhaldandi, öruggri starfsemi og endurreisi.

Notkun þeirra nær yfir mörg svið, meðal annars neyðastjórn og almannavarnir, heilsugæslu í atvikum, öryggi vinnustaða og tölvu- og netöryggi. Í þessum geirum felast aðferðir til mótvægis, forgangsröðunar, stöðvunar og takmörkunar skaða, björgunar- og hjálparaðgerðir, meðhöndlun sjúklinga eða skaða, og endurreinsn eftir atvik.

Helstu þættir viðbragðsaðferða eru forgangsröðun (triage), stöðvun og takmörkun skaða, björgun og hjálparaðgerðir, og endurreinsn eftir atvik. Samhliða þessum þáttum felst mikil samhæfing milli aðila, upplýsingamiðlun og ákvörðunartaka sem stuðlar að öryggi og skilvirkni í viðbrögðum.

Aðferðirnar byggjast almennt á skýrum áætlunum og stöðlum, mikilli þjálfun og æfingum, samhæfingu milli aðila, upplýsingamiðlun og eftir-verk skoðunum (after-action reviews) til lærdóms og bætingar.

Gæði og takmarkanir: Árangur viðbragðsaðferða veltur á samvinnu milli stofnana, fyrirfram undirbúningi, nægu fjármagni og hraðri og nákvæmri upplýsingaöflun. Flækjur og óvissa í mörgum aðilum geta aukið hættu og hindrað skjót viðbrögð.

Til frekari upplýsinga má líta til tengdra hugtaka eins og neyðastjórnunar, atvikastjórnunar og öryggisstjórnunar.