tilkostnaðar

Tilkostnaður, oft kallaður aukakostnaður, er kostnaður sem bætist við upphaflegt verðmæti vöru eða verkefnis. Hann nær yfir útgjöld sem koma fram eftir ákvörðunartöku en eru ekki hluti af grunnverði samningsins. Dæmi eru flutnings- og uppsetningarkostnaður, þjálfun, tryggingar, skattar, rekstrar- og viðhaldskostnaður og hugsanleg gengisáhætta.

Flokkun tilkostnaðar er oft tvískipt: beinn og óbeinn tilkostnaður. Beinn tilkostnaður er kostnaður sem rekja má beint til viðkomandi vöru eða verkefnis, eins og verð vöru, flutningur, uppsetning eða innleiðing. Óbeinn tilkostnaður nær til rekstrarkostnaðar sem erfitt er að beina til einnar vöru, svo sem orka, starfsstopp, þjálfun eða yfirbygging.

Notkun tilkostnaðar er mikilvæg í fjárhags- og verðsamantekt. Þegar metið er kaup eða framkvæmd þarf að hafa í huga bæði upphafskostnað og kostnað á líftíma. Í mörgum tilvikum er tilkostnaður hluti af heildarkostnaði (total cost of ownership, TCO). Reikningur fyrir tilkostnað getur verið: heildarkostnaður = upphaflegt verð + tilkostnaður í upphafi + rekstrar- og viðhaldskostnaður yfir líftíma.

Dæmi: Kaup á vél með grunnverð 1.000. Flutningur og uppsetning 120. Þjálfun 40. Trygging 20. Rekstrar- og orku- kostnaður fyrsta ár 60. Samanlagður tilkostnaður yfir líftíma nemur þannig 1.240. Þessu samhengi er tilkostnaður oft mikilvægur við samanburð tilboða og ákvarðanir um fjárfestingar.