slysahætta

Slysahætta er hugtak sem lýsir hættu á slysi eða meiðslum sem stafar af aðstæðum, tækjum eða efnum. Hún getur komið fram á vinnustað, í umferð, á heimili eða í opinberu rými. Slysahætta er grundvöllur öryggisráðstafana og notuð til að meta og forgangsraða aðgerðum sem ætlað er að vernda fólk og eignir.

Orsakir slysahættu eru m.a. bilun eða óöruggur tækjabúnaður, ótrygg vinnuferli eða ófullnægjandi þjálfun, skortur á viðhaldi, ill merktar eða óöryggar aðstæður, slæmt veður eða óhentugt umhverfi og mengun.

Til að hafa stjórn á slysahættu þarf að greina þær aðstæður sem gætu valdið slysi, meta líkurnar og alvarleika, og ákvarða hvaða aðgerðir muni draga úr hættunni. Þetta kallast hættumat eða áhættumat og er undirstöðu í öryggisstefnum.

Meðferð slysahættu byggir á forgangsraðningu eftir fimm þáttum: 1) útrýma hættunni eða minnka hana; 2) skipta hættunni út fyrir öruggari aðstæður; 3) verkfræðilegar og tæknilegar ráðstafanir (verndargirðir, viðhald); 4) stjórnunaraðferðir (þjálfun, verklag, eftirlit); 5) persónubundinn öryggisbúnaður (hlífðar, hjálmar, búnaður).

Slysahætta er notuð í mörgum geirum, t.d. iðnaði, byggingariðnaði, flutningum og heimili. Hún er einnig þáttur í lögum og reglum um vinnuvernd og öryggi, þar sem reglubundið hættumat og menning sem stuðlar að öryggi draga úr slysum og meiðslum.