qëndrimi

Qëndrimi është një emër në gjuhën shqipe që rrjedh nga folja qëndroj dhe i referohet veprimit të qëndrimit në një vend për një kohë të caktuar ose gjendjes së dikujt ndaj një situate. Etimologjikisht formohet nga folja qëndroj dhe sufiksi -im, që krijon një emër abstrakt të veprës ose gjendjes. Qëndrimi ka dy kuptime kryesore: kohor dhe figurativ.

Në kuptimin kohor, qëndrimi përshkruan gjatësi të qëndrimit në një vend ose në një situatë. Për shembull, është përshkrues i gjatësi së qëndrimit të turistëve në një qytet ose i qendrimit të një shtetasi në një kufi. Në kuptimin figurativ, qëndrimi tregon një pozicion mendimi ose vlerësimi ndaj një çështjeje; partitë politike ose individët mund të shprehin qendrimin e tyre ndaj reformave ose politikave të ndryshme.

Në kontekst ligjor dhe administrativ, termi përdoret për të përshkruar statusin e mbrojtjes civile ose rezidencës së një personi në një vend të huaj: qëndrim ligjor, qëndrim i paligjshëm, qëndrim afatshkurtër ose afatgjatë. Në studimet sociale, qëndrimi publik ndaj politikave shpesh maten me anketime që raportojnë mënyrat sesi qytetarët e perceptojnë dhe pranojnë ose kundërshtojnë masat qeveritare.

Në përgjithësi, qëndrimi përdoret për të përshkruar mënyrën sesi njerëzit qëndrojnë ose qëndrojnë mendërisht ndaj një situate, duke reflektuar një trajtë të qëndrueshme ose të përkohshme të qëndrimit.