predykatów

Predykat, w liczbie mnogiej predykaty, to pojęcie używane w logice i językoznawstwie. W logice pierwszego rzędu predykat opisuje relację lub własność, która może być zastosowana do argumentów. Predykat o arności n jest symbolem, na przykład P, interpretowany jako zbiór n‑tupli w danej strukturze. Formuła P(a1, ..., an) jest atomem, a zdanie z kwantyfikatorami tworzy formułę złożoną. W semantyce strukturalnej predykat P^M to podzbiór D^n, a (d1, ..., dn) należy do P^M wtedy, gdy M ⊨ P(d1, ..., dn). Prawdziwość P(a1, ..., an) zależy od interpretacji w strukturze i od wartości argumentów. Predykaty mogą być łączone w złożone formuły za pomocą negacji, koniunkcji, alternaty oraz kwantyfikatorów.

W językoznawstwie predykat to część zdania, która wyraża to, co dotyczy podmiotu; zwykle obejmuje czasownik i ewentualne dopełnienie. Przykład: „Jan kupił książkę” — predykat to „kupił książkę”. Predykat różni się od podmiotu, który odnosi się do tego, o kim lub czym mówimy. W obu ujęciach predykat opisuje właściwości, działania lub relacje.

Zastosowania: w logice formalnej i sztucznej inteligencji predykaty umożliwiają reprezentację wiedzy o właściwościach i relacjach; w językoznawstwie pomagają opisać składnię i semantykę zdań; w bazach danych i językach zapytań predykaty określają warunki selekcji danych.