njerëzimin

Njerëzimi është një term në gjuhën shqipe që përfaqëson kushtin kolektiv të qenies njerëzore dhe të njerëzimit si specie. Në përdorim të përbashkët, ai lidhet me dinjitetin njerëzor, të drejtat dhe me arritjet kulturore dhe morale që karakterizojnë bashkëjetesën e njerëzve. Në filozofi, sociologji dhe histori, njerëzimi i referohet edhe një qenie morale dhe sociale që ndan një gjendje të përbashkët eksistenciale dhe reale të tërë njerezimit.

Njerëzimi mund të përdoret në dy kuptime kryesore. Së pari, si përshkrim i kolektivit të njerëzve dhe i historisë së tyre të përbashkët, si një universalitet njerëzor që i kap të gjitha shoqëritë. Së dyti, si një proces i zhvillimit të humanizimit ose civilizimit, ku shoqërit përpiqen të kultivojnë edukimin, dinjitin, të drejtat e njeriut dhe vlerat morale, duke forcuar bashkëjetesën dhe respektin ndaj anëtarëve të ndryshëm të komunitetit.

Etymologjikisht, 'njerëzimi' rrjedh nga rrënja 'njeri' dhe shtesa '-imi', që formon emrat abstraktë të gjendjes ose cilësisë, me sufiksin definite -i për të krijuar formën 'njerëzimi'. Në përdorim, termi mbetet neutral dhe i përhapur në diskursin akademik dhe publik. Përfshihen gjithashtu termët afërsi si 'njerëzor/njerëzore' (adjektiva për të përshkruar vlera ose sjellje njerëzore) dhe të konceptuar me mendimet për të drejtat dhe dinjitetin njerëzor.