lækagetest

Lækagetest er prófun sem miðar að því að kanna hvort geymi, kerfi eða hlutur geti haldið vökva eða lofti inni án leka og hvort lekir séu til staðar. Markmiðið er að finna leka og, ef þörf krefur, mæla magn leka eða lekahraða til að meta heilleika, öryggi og samræmi við kröfur eftir framleiðslu, uppsetningu eða viðhald.

Algengar notkunarsvið lækagetesta eru í pípulagningu og byggingarverkefnum, loftræsingakerfum, bifreiðum og vélarhlutum, raf- og rafeindabúnaði, lækningatækjum og pökkun.

Algengar aðferðir felast í: (1) þrýstingsfall- eða þrýstingsbreytingarprófi, þar sem kerfið er þjappað eða haldið við ákveðnum þrýstingi og breytingar í þrýstingi eru mældar; (2) vakuúmprófi, þar sem kerfið er lokað og innihald rúmmáts er metið í lofttæmi; (3) helium-leak prófi, þar sem leki er greindur með massagreiningu fyrir mjög litla lek; (4) sáebubla prófi, sem sýnir lek með slyddubulla á yfirborði. Aðferðir geta einnig nýtt leitargufur eða aðra tæknilega nálgun eftir eðli kerfisins.

Aðferðin fer oft fram samkvæmt fyrirfram gefnum framkvæmdarreglum og viðmiðum: kerfið undirbúið (tært, þurrt, þéttuð), prófun sett upp, viðmið fyrir “pass” eða “fail” tilgreind og niðurstaða skráð. Foreldrar takmarkanir geta verið ósýnilegur lekaleiki, háð efnismagni, hitastigi og tæknilegum takmörkunum.

Stöðlur og leiðbeiningar eru mismunandi eftir iðnaði og svæðum; bryggjur standa fyrir ISO, EN, ASME og öðrum viðurkenndum stöðlum. Lækagetest er talin mikilvæg í gæðum og öryggi mörg eldri- og nýrra kerfa.