innflutnings

Innflutningur er ferli þess að flytja vörur eða þjónustu inn í land frá erlendum höfum til notkunar eða endanlegrar sölu innanlands. Hann er grundvallar þáttur í utanríkisviðskiptum og leiðir til að uppfylla eftirspurn eftir hráefni, tækni og vöru sem ekki er framleidd í landinu.

Skilgreiningin skiptist oft í tvo þætti: innkaup af fyrirtækjum til endurnotkunar eða framleiðslu, og persónulegur innflutningur sem fólki ber að flytja inn fyrir eigin notkun. Vörur sem koma inn fara í gegnum tollayfirvöld sem annast uppgjör, yfirleitt með skatti og gjöldum eftir gildandi reglum. Gerðar eru flokkanir eftir tollkóðum til að ákvarða viðeigandi gjöld.

Helstu gjöld sem gjaldast við innflutning eru tollur, virðisaukaskattur (og aðrar sértækar tekjuskattar eða sérstakar aðgöngugjöld) og mögulegar reglulegar takmarkanir eins og kvótar eða undanþágur fyrir einstakar vörur. Afleiðingar innflutningsins eru fjölþættar: hann getur lækkað verðlag, aukið afhendingaröryggi heimila og fyrirtækja, aukið aðgengi að hráefni og tækni, og haft áhrif á viðskiptajöfnuð og gengisþróun.

Hagfræðilega er innflutningur mældur í þjóðhagsreikningum sem hluti af útflutnings- og innflutningsjöfnuði landsins. Hann er einnig notaður til að skipuleggja búnaðar- og keppnistilburði og er oft stjórnað með frið- eða frelsuviðskipta samningum, lögum um innflutningu og viðeigandi reglugerðum.