harpyja

Harpi, zwane także harpią (harpia w niektórych źródłach), to postać z mitologii greckiej i rzymskiej. W języku polskim używa się zwykle określenia harpie/-i, a nazwa wywodzi się z greckiego harpyiai, co prawdopodobnie oznacza „chwycające” lub „pożerające”.

W mitologii greckiej harpie były zwykle córkami Thaumasa i Electry i nosiły imiona: Aello, Celaeno i Ocypete. Przedstawiano je jako istoty o ludzkiej twarzy, ptasich skrzydłach i ostrych szponach. Często postrzegano je jako duchy wiatru i narzędzia kary bogów; ich zadaniem było m.in. porywanie ludzi lub ich pożywienia oraz irytowanie bohaterów i innych osób. W niektórych opowieściach harpie działały jako uciążliwe, nieczyste siły natury.

W najważniejszych mitach greckich harpie pojawiają się m.in. w opowieści o Phineusie: nękały króla, wyrywając mu z ust jedzenie i krzywdząc go. Argonauci, pod wodzą Kalaisa i Zetesa (Boready), doprowadzili do przepędzenia harpii poprzez użycie wiatrowych darów, co ostatecznie zakończyło ich nękanie Phineusza. W sztuce i literaturze harpie były także przedstawiane jako motywy symbolizujące nagłe, drapieżne siły natury.

Współcześnie harpie funkcjonują w literaturze fantasy, grach komputerowych i filmach jako istoty skrzydlate, często o cechach agresywnych lub groźnych, ale ich klasyczna rola pozostaje najczęściej w sferze mitologicznych archetypów.