fluorków

Fluorki to związki chemiczne zawierające jon fluorkowy F−, czyli fluor w stopniu utlenienia -1. Najczęściej są to sole fluorkowe, takie jak fluorek sodu NaF, fluorek potasu KF oraz fluorek wapnia CaF2. W praktyce termin „fluorki” używany jest w odniesieniu do licznych związków fluoru występujących w postaci soli fluorkowych.

Występują naturalnie w przyrodzie. Głównym minerałem zawierającym fluor jest fluoryt (CaF2). Fluorki mogą być obecne w wodach gruntowych, skałach i glebie, a ich ilość bywa przedmiotem badań geochemicznych i zdrowotnych, zwłaszcza w kontekście wody pitnej.

Najważniejsze kategorie fluorków: nieorganiczne sole fluorkowe (np. NaF, KF, CaF2) stanowią podstawę przemysłu i medycyny. Istnieją także fluorki stosowane w specjalistycznych procesach przemysłowych i chemicznych. W literaturze często odróżnia się fluorki nieorganiczne od związków zawierających fluor w innych formach chemicznych, takich jak niektóre fluorowce organiczne.

Zastosowania fluorków obejmują ochronę zdrowia i przemysł. W stomatologii fluorki są wykorzystywane w pastach do zębów, lakierach i w niektórych programach fluoryzacji wody pitnej, co wiąże się z ograniczaniem próchnicy. W przemyśle fluorki wykorzystywane są m.in. w produkcji szkła i ceramiki oraz w procesach chemicznych i metalurgicznych jako źródła fluoru.

Bezpieczeństwo i regulacja: stałe dawki fluorków w środowisku są monitorowane, ponieważ nadmierne narażenie może prowadzić do fluorozy zębów lub innych skutków zdrowotnych. Normy dotyczące zawartości fluorków w wodzie pitnej i w produktach różnią się między krajami, co wymaga ostrożnego stosowania i nadzoru.