aðdráttarafl

Aðdráttarafl er kraftur sem veldur því að massar dragast að hvor öðrum. Hann verkar milli allra hluta sem hafa massa og er grundvallarregla hreyfingar í alheiminum, hvort sem um er að ræða reikistjörnur sem ganga í braut um sól, tungl sem hnigja um plánetur eða hluti á yfirborði jarðar. Krafturinn er sniðið eftir fjarlægð og massastyrk hlutanna; hann minnkar með fjarlægð og stækkar með massanum.

Fjarlægðarorgeiningin Newtons: F = G m1 m2 / r^2, þar sem G er alheimskv=cvitatingur þyngdarkraftur og r er fjarlægð milli massanna. G hefur gildi um 6,674×10^-11 N m^2/kg^2. Náttúrulegt jafnvægi nær yfirborði jarðar er g = GM/jr^2, sem er u.þ.b. 9,81 m/s^2, og vektórinn W = m g gefur vinnu massa. Þyngd er portanto massi multiplied by g.

Hreyfing, brautir og áhrif: Með Newtons lögmálum afleiðast sporbundin hreyfa hluta sem tilheyra aðdráttarafli. Keplars lög lýsa reikistjörnu- og ljóskerfinal brautum og þær eru í samræmi við F ∝ 1/r^2. Afleiðingar aðdráttaraflsins eru m.a. hring- og elliptískar brautir, veðrur, og orsök þríhyrndra hætttilrauna á yfirborði.

Nútímatilvik og stærri mynd: Í almennri afstæðiskennd er aðdráttarafl ekki talinn kraftur í sama skilningi og áður heldur afleiðing rúmfræðilegrar lögunar mass-energy. En Newton’s lag lífheldur sem augljós og nákvæm líkan í mörgum sveigðum kerfum. Gravitational waves og ýmsar formin af rökkri þyngdarkrafts eru nú sannreynd með tilraunum og rannsókn.