Kënduam

Kënduam është forma e aoristit të parë të pluralit të foljes këndoj në shqip dhe përkthehet si "ne kënduam" në gjuhën anglisht, që do të thotë "we sang." Ajo shpreh një veprim të kryer të këndimit nga një grup që përfshin folësin. Forma tregon një ngjarje të kalimit të kohës dhe është e zakonshme në rrëfim, kujtime, apo përshkrime të ngjarjeve të mëparshme ku dihet se bashkë me folësin këndonin edhe të tjerët.

Rregulli i njëjtë i konjugimit zbatohet në të gjitha personat për aoristin e këndoj: unë këndova, ti këndove, ai këndoi, ne kënduam, ju kënduat, ata kënduan. Pra, kënduam është një nga format e aoristit të parë të pluralit. Si formë parashtruese ndaj të tashmes, këndoj është unë këndoj; të tashmes së djeshme (imperfecti) shprehet me këndoja, këndoje, këndonte, këndonim, këndonit, këndonin.

Përdorimi i kënduam është tipik në mënyrë narruese ose kujtimesh kur autori dëshiron të shohë një veprim të përbashkët këndimi në një kohë të kaluar. Shembull i përdorimit: Ne kënduam një këngë gjatë pritjes së mysafirëve. Kjo formë zakonisht shoqërohet me një mbiemër oseoid përveçvojshëm që sqaron detajet e veprimeve të kaluara.

Etimologjia e foljes këndoj është native shqiptare; nga ajo rrjedhin edhe emrat lidhës si këndim (këndim) dhe këngë (kënga). Kënduam është një shembull i konjugimit të rregullt për foljet me zestin -oj në shqip.

See also: këndim, këngë, këngëtar.