koeficientëve

Koeficientët janë vlera numërore që shoqërojnë termat në një shprehje algjebrike, në një ekuacion ose në një seri. Ata tregojnë shkallën me të cilën një ndryshore kontribuon në vlerën totale të shprehjes dhe mund të ndryshojnë nga konteksti në kontekst.

Në polinomin ax^2 + bx + c, koeficientët janë a, b dhe c. Në ekuacionin me dy variabla 3x + 4y = 12, koeficientët e x dhe y janë 3 dhe 4; 12 është term i pavarur. Në një sistem ekuacionesh linear, koeficientët paraqiten në matricën e koeficienteve, e cila përdoret për të zgjidhur variablat me metoda të ndryshme, si eliminimi Gauss ose faktorizimi.

Në statistikë dhe analizë të të dhënave, termi koeficient përdoret në mënyra të ndryshme. Koeficienti i korrelacionit r mat drejtimin dhe forcën e një lidhjeje lineare ndërmjet dy variablave. Koeficientët e regresionit β tregojnë ndryshimin në variablën e varur për një njësi ndryshim në variablën e pavarur.

Në shkencë dhe inxhinieri, koeficientët shënojnë karakteristika që lidhen me materialet dhe proceset. Për shembull, koeficienti i fërkimit μ përshkruan rezistencën ndërmjet dy sipërfaqeve në kontakt; koeficienti i rikthimit (restitucioni) tregon se sa energji i mbetet sistemit pas një përplasjeje. Në kimistri, koeficientët janë përdorur për të balancuar ekuacionet e reaksioneve, duke treguar proporcionet stokiometrike të substancave.

Origjina e termit “koeficient” vjen nga frëngjishtja coefficient, e rrjedhur nga latinisht coefficiens (nga com- dhe facere), që i referohet bashkëfuksionit të faktorëve në një shprehje matematike. Koeficientëve i referohet gjerësisht në fusha të ndryshme shkencore.