karakteri

Karakteri është një fjalë në gjuhën shqipe me dy kuptime kryesore. Në kuptimin e shkrimit dhe digjital, ai përfaqëson një shenjë ose simbol—një shkronjë, një numër ose një tjetër njësinë grafike. Në kuptimin e personalitetit dhe moralit, ai përshkruan tiparet që përcaktojnë mënyrën e të menduarit, të ndierit dhe të vepruarit të një personi.

Etimologjikisht, fjala “karakter” rrjedh nga latinishtja character dhe është përhapur në gjuhë të tjera evropiane përmes gjuhëve romane, si italishtja carattere dhe frëngjishtja caractère, para se të përhapet në gjuhën shqipe. Si rezultat, përdorimet e saj ende mbajnë lidhje me të dy kuptimet kryesore.

Për përdorim në gjuhën dhe teknologjinë, një karakter mund të jetë një shkronjë, një numër ose simbol dhe mund të trajtohet nga programet kompjuterike përmes kodimeve si Unicode. Në tekst dhe shkrim, ky term bëhet një njësi fundamentale e të gjitha formateve të të shkruarit.

Në letërsi dhe kulturë, “karakteri” i një vepre përshkruan personin me tiparet, motivimet dhe zhvillimin e tij ose të saj. Karakteri mund të jetë dinamik (ndryshon gjatë historisë) ose statik. Ai shpesh vë në pah vlera morale, integritetin dhe ndryshimet në një histori.

Në përditshmëri, përdoret për të vlerësuar ose përshkruar tipare të një personi, si besueshmëria, nënshtetësia e qëndrimet etike. Karakteri mbetet një koncept i rëndësishëm në identifikimin e një personi ose një entiteti në mënyrë të përmbledhur.