chromaticzne

Chromatyczne odnosi się do zjawisk związanych z kolorem lub z systemem tonalnym opartym na półtonach. W języku fachowym istnieją dwie zasadnicze definicje: w muzyce — chromatyczność i skala chromatyczna; w optyce i naukach o kolorze — chromatyczność (chromaticity) opisująca charakter koloru bez odniesienia do jasności.

W muzyce chromatyczność umożliwia wprowadzanie półtonów pomiędzy tonami diatonicznymi, co pozwala na bogatsze modulacje i zestawianie chromatycznych interwałów. Skala chromatyczna obejmuje dwanaście półtonów w oktawie; chromatyzm wiąże się z użyciem dźwięków spoza diatonicznego układu skali. Termin ten ma zastosowania w romantycznej harmonii, jak również w muzyce współczesnej.

W naukach o kolorze chromatyczność opisuje cechy koloru zależne od barwy i nasycenia, niezależnie od jasności. W modelach kolorów, takich jak diagram chromatyczny CIE 1931, współrzędne chromatyczności (x, y) określają położenie barwy na kole chromatycznym. Chromatyczność kontrastuje z achromatycznością (brakiem barwy) i z luminancją. W optyce funkcjonuje także pojęcie aberracji chromatycznej, będącej rozszczepieniem światła na różne barwy w wyniku refrakcji.

Zastosowania obejmują projektowanie kolorów, przetwarzanie obrazów, telewizję, fotografię i naukowe analizy percepcji koloru.